- εἰκαθεῖν
- εἰκαθεῖν, inf. of [tense] aor. εἴκαθον, from εἴκωA yield; subj.
εἰκάθω S.OT651
(lyr.), Ph.1352; inf.εἰκαθεῖν Id.El.396
, Ant.1096; part.εἰκαθών Id.Tr.1177
. Cf. παρ-, ὑπ-εικαθεῖν.
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό). 2014.